Η ιδέα διαρθρώνεται σε δύο άξονες που διατρέχουν το συγκρότημα με χαρακτήρα συγκρουσιακό, οι οποίοι ενώνουν χώρους πρασίνου, διαπερνούν τα κελύφη των κατοικιών, πλαισιώνουν μια πλατεία στο κέντρο και εκτείνονται στο Λόφο του Λυκαβηττού, όπου σχηματίζουν έναν πολυχώρο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μουσείο και ως χώρος ανάπτυξης διαφόρων δραστηριοτήτων από τους κατοίκους. Οι άξονες σχηματίζουν μια πορεία αφηγηματικού χαρακτήρα με στόχο την ενεργοποίηση της μνήμης με συναισθηματικές υφές, μέσω χωρικών και μορφολογικών ποιοτήτων. Στα σημεία σύγκρουσης με τα υπάρχοντα κελύφη διαμορφώνονται εξώστες, κλιμακοστάσια, στέγαστρα και αρχιτεκτονικά στοιχεία και στα επίπεδα των ισογείων, κοινόχρηστοι χώροι διαφόρων χρήσεων, αναλόγως των αναγκών και των προθέσεων των κατοίκων, σε άμεση σχέση με την πλατεία της οποία τα όρια επεκτείνονται δημιουργώντας έναν ευρύτερο χώρο πρασίνου και αναψυχής.